Obade aen Rein Guatemala

Hen es plecke ne geen so becoren.
Al mine herte hebbic verloren.
Waer es soe, lief, mine Guatemala?
Joncfrouwe? In sach u herte strala.

Ic quam tote u gevaren.
Verlier mi in uw nevelwitte haere.
Straelte ghi uw haere imme son.
Dechte da ic in Tikal emmer dromen con.

Ghi gaveme blicke dien nie verghete.
Azulblaow ooge, Semuc Champey gehete.
Op mine herte tintelde diene hant.
Ghi skitterde de diens reine cant.

Ooge omslote mit wimpers, so schwaerte.
Als schwaertes sand, die mi mit locken taerte.
Ghi lockte mi mit dien wimprd naer Montericco.
Ende vergroote daer mi libido.

Im Atitlan hebbic dien wisdom gevonde.
Diens diepe siel condeic slech doorgronde.
Doch isde sij helder en clare van zich.
Dem skoonheid vondem siel hebbic belich.

Dien caracter saag ic in Livingston.
Isden soete rivier von diens oorspronk.
Diene aert quame mi so rustic tegemoet.
Dear smaeckte mi dem leven immer so wie soet.

Ende dien herte, Antiqua gehete.
Daer waer ic menig dwaling heb verslete.
Daer hebbe ghi mi onverwachts geschaac.
Ghi hebbe mi daer vol immi herte geraak.

Zoude ghi mien presentie beklaege,
Ende zoude ghi mi ooit vraege:
´Segt mi, wat soekedi hier nu?'
Ic sal spreec: ´Ic come hier tu

Ic sal ghi ni verlaete.
Ghi seit immi herte, ende immi vaete.
Om u ben ic in groter noet.
Ghi hebt mijn leven ende mijn doet.

Tote u salic weder keren;
Dan suldi mi te minnen leren.
Mine minne sal u sijn gereet.
Ende al dat ic mach doen, Godweet!´