Parijs-Maastricht-St.Petersburg

9 augustus 15:00-15:10 uur Mexico City Airport.
Al 4:00 uur onderweg, en net afscheid genomen van Prisca's ouders.
De baliemedewerkster Busmaatschappij ADO:
"Dat maak je ook niet vaak mee waar ik werk. Staat er hier op het vliegveld van Mexico-stad een koppeltje voor mijn neus. Allebei een enorme backpack op hun rug en een gezicht dat op huilen staat. En dan die aardappel in hun keel waarmee ze Spaans aan het spreken waren. 'Tjee, het is jullie vakantie', wilde ik nog gillen. 'Ben eens blij, stelletje verwende toeristen!' Ik heb ze twee kaartje kunnen verkopen voor de nachtbus naar San Christobal, succes ermee!"

9-10 augustus 16:30-6:15 uur.
Al 5:30 uur + onderweg.
Mexicaans-Indiaanse vrouw in bus naar San Christobal:
"Daar zat ik dan. Klaar voor de lange busrit naar het zuiden van Mexico. Naast me een jong koppel. We wisselden even een paar woorden. Ze zeiden dat ze uit Nederland kwamen. Nou ik heb al veel gezien, maar nooit zo’n stille Nederlanders. Ik heb met veel genot naar de films in de bus zitten te kijken. Aan het gezucht en gekreun naast me kon ik duidelijk opmaken dat het Nederlandse koppel met name de Chinese in het engels gesynchroniseerde en Spaans ondertitelde kungfu film niet echt kon waarderen. Maar, hahaha ze moesten wel kijken; buiten was helemaal niks te zien. Een mist! Het zicht nog minder dan drie meter! De buschauffeur navigeerde ons als een geoefende blinde op de tast door het gebergte heen! Slapen dus; 'ho maar!' En halverwege de nacht pikte die Hollandse dame ook nog achter in de bus de enige lege bank voor zichzelf in. Niet te geloven!"

10 augustus 6:35-7:05 uur.
Al 18:35 uur onderweg.
Medewerkster toeristenbureau San Christobal:
"Ik had mijn ogen nog niet open en mijn eerste bakje koffie naar binnen of daar stond me weer zo'n een verwaaid backpackerskoppel voor mijn neus. Of ze even meekonden met een reis naar Antigua. Liefst vandaag nog. Alsof ik kan toveren! Nou ze mochten van mij gewoon, net als de rest, de kaartjes een dag van tevoren boeken hoor. Zullen vast Nederlanders zijn geweest. Komt mijn chef langs. Blijken er nog twee plekken in de taxi over te zijn. Wordt mijn autoriteit dus weer even compleet ondermijnd
Nou prima hoor. Ze moeten zich maar in de taxi proppen met nog een ander koppel! Ik heb nog even lekker mijn stempel doorgedrukt door de bagage op de andere taxi te boeken als die twee. Zo, lekker puh!"

10 augustus 7:05-11:45 uur.
Al 20:05 uur onderweg.
Mexicaanse Taxichauffeur:
"Ik rij iedere dag op en neer naar de grens. Leuk baantje en gegarandeerde inkomsten. Maar van op die dag had ik me toch een koppel!?! Die gast lag een hele tijd te snurken op de achterbank. En dan gaan we eens stoppen voor ontbijt, bestellen ze alleen maar een kopje koffie en een sapje. Waren vast Nederlanders! Ze vroegen ook nog allebei aan me hoelang het rijden was naar de grens. Ik heb ze beide 2 uur verteld, want 2 keer vragen; 2x2 is 4, ronden we even af naar boven. En dan komen we toch wel op de werkelijke 4,5 uur! hehehe."

10 augustus 12:00-12:15 uur.
Al 25:00 uur onderweg.
Guatemalteekse Douanier:
"Ben nog steeds blij dat ik die ruige zonnebril heb gekocht. Geeft me toch wat uitstraling aan zo’n grensovergang. Zet hem lekker niet af. Komen me daar twee Nederlanders binnen. Ik zag direct de wallen onder hun ogen! Zijn ook allemaal junkies die Nederlanders. En dan zeggen dat je moe bent, jaja! Ze hebben vast wat gebruikt, maar dat te bewijzen kost me weer teveel moeite en tijd. Vraagt het meisje van het koppel ook nog of ze even naar de wc mag. Ik heb haar het zwarte gat gewezen. Hahaha welkom in Guatemala Tsja ik kan moeilijk iedere toerist op onze gouden wc laten. Dat roept ook van die kritische vragen op, zeker bij die Nederlanders!"

10 augustus 13:00-18:15 uur.
Al 26:00 uur onderweg.
Guatemalteekse Buschauffeur:
"Ik rij ieder dag van de week van het binnenland van Guatemala naar de grens. Sinds kort heb ik een nieuwe Mercedes bus. Kan ik lekker mee scheuren over de weg door de bergen. Dacht ik even dat een groep had die alleen maar naar Panchatel wilden. Zit me daar ook een koppel bij dat 2,5 uur verder moet, naar Antigua! En wat denk je? Nederlanders! Die kun je ook niet zomaar even langs de kant van de weg zetten. Krijg ik me ook nog eens een platte band onderweg. Gelukkig waren er wat aardige Italianen aan boord. Die twee Nederlanders gingen gelijk foto´s van het dal lopen maken! Niet helpen ofzo! Moest ik op het einde ook nog 20 minuten met hun wachten op hun verbinding naar Antigua. En die hele bus achter me maar zeuren en kreunen. Dat Nederlandse koppel was toen wel erg opvallend stil! Durven ze bij het uitstappen de rest ook nog een goede reis te wensen! Grapjurken!"

10 augustus 18:20-20:00 uur.
Al 31:20 uur onderweg.
Almaar pratende Amerikaan in de tweede Guatemalteekse bus:
"Zo een paar heerlijke dagen aan een prachtig meer in Guatemala gehad. Rijden we terug....moesten we nog iemand ophalen en de bus zat al helemaal vol! Waar moeten die dan zitten? Op de imperiaal? Komen we daar, staat daar dus een koppel jonge Nederlanders! Wil die jongen van het koppel dus op de plek naast de bestuur gaan zitten. Dan kan die man echt dus niks meer zien! Ik heb dus maar meteen mijn autoriteit laten gelden hoor. Meteen gezegd dat die kaaskop moest wisselen met James van mij. Dat ze allebei even groot waren heb ik even snel over het hoofd gezien je schat je eigen bloed toch altijd iets voordeliger in he? Maar ja, die Kaaskop leek rechtopstaand ook veel breder. Vanaf dat moment heb voor de rest van de reis naar Antigua (2,5 uur) niet meer mijn mond gehouden. Ze zeggen altijd dat Nederlanders hun mondje bij zich hebben, maar deze waren wel erg stil. Niet te geloven. En dat moet de vaderlandse eer hoog houden? Gelukkig zat er nog een andere Amerikaanse vrouw tussen mij en dat Nederlandse meisje in. Ik heb met haar luidkeels de wereld- en Amerikaanse politiek kunnen bespreken. Nee, Nederlanders zijn in mijn ogen maar dooie vogels En dan wel lopen zeuren als ik 5 minuten voor de aankomst in Antigua uit de bus spring om 10 minuten weg te blijven om te gaan plassen!"

10 augustus 20:10
Al 33:10 uur onderweg.
Guatemalteek omaatje van het guesthouse:
"Ik woon al mijn hele leven in Antigua. Vooral zo ‘s avonds loop ik langs de straat. Ik zie ze vaker lopen, van die backpackers die net uit de bus komen. Maar nu zag ik me een koppel lopen, mijn hemel, dat waren echt twee uitgeknepen aardappels. Volgens mij waren ze nog te moe om ruzie te maken! Nederlanders waren het. Gelukkig waren ze moe en dus niet kritisch. Ik heb ze de kamer gegeven met de vliegjes en de maden in het bed. Die geven warmte af en steken toch niet! Ik hoorde haar nog tegen hem zeggen, zet de wekker maar op 9 uur. Vervolgens gaat dat ding hard piepen! Stelletje oelewappers; het moest nog 9 uur ‘s avonds worden! Morgen zal ik ze een lekker kopje muntthee brouwen"

In 33 uur reis je volgens 'routenet.nl' van Parijs, via Maastricht naar St Petersburg. Over de autoweg, zonder files, met 1,5 uur plaspauze.