Reizen: een harde realiteit

Dag fans! We zullen ons best doen om ook vandaag weer en heus epistel jullie kant op te sturen. Een inleiding zal komen over het oh zo thuis-gevoel-gevende Bangkok Daarna mogen we jullie verblijden met twee heuse reisverhalen pure sang! Prepare yourselfs!

De laatste week in Bangkok zijn we naar de film en een zwembad geweest. Wat een beleving die cinema! Modern als het daar was > 10jaar vooruit in de tijd. Maar in de zaal gingen we 50 jaar terug in de tijd: voordat de film begon moest iedereen eerst braaf opstaan: "Pay your respect to his Majesty the King". Vervolgens kwam er onder het genot van MUZAK een fotogalerie van de koning langs. Niet voor te stellen!
Verder zijn we uit gaan rusten in het grote openbare zwembad van Bangkok Enorm groot en enorm.........leeg. Bijna geen mens te bekennen! Allemaal lege strandbedjes en een 20-tal mensen. Ook present was een mega snelle glijbaan: We zijn allebei nog blij dat onze benen na de klap op het water eraan zijn blijven zitten! Er zat een Thaise badmeester naast het bad, maar die vervoerde geen vin, toen wij kreunend (van de pijn) uit het water kwamen. Lekker is dat dan.


REISVERHAAL 1 (16jaar en ouder)

vanuit Bangkok kun je met de trein relatief goed naar Ayuthaya reizen. Zo stappen we 1 uur van tevoren vol moed naar de bushalte, om 30 minuten voor vertrek van de trein op de bus te stappen, en 15 minuten voor vertrek in paniek weer uit de bus te springen en in een toektoek te springen, om zo 3 minuten voor vertrek het station binnen te rennen. Stan haalt kaartjes, Prisca rent naar het perron om de trein tegen te houden..... Waarin zij zeer succesvol was! Ze wist zelfs op een of andere manier ervoor te zorgen dat hij 30 minuten later pas het perron op kwam rijden....!!! (tatatata)
Ayuthaya is de oude hoofdstad van Siam. (de birmezen veroverden de stad en verwoeste alles, de ruïnes die overbleven zijn zeer imposant) Er loopt een spoorlijn die meermaals per dag transport biedt naar deze oude stad. Een kaartje kost 20bath (25eurocent). Daarvoor ontvang je het genoegen van 1,5uur zwetend als een otter opeengepakt op elkaar (de Thai durft zich niet langs onze zwetende lichamen te nestellen) te hobbelen. In de trein zitten als verkoeling wat ventilators, die het uiteraard bij ons bankje niet willen doen... hoeveel verschillende thai het aanlokkelijke knopje ook blijven uitproberen.
De terugreis pakken we beter aan. Plan van aanpak: de 'domme toerist tactiek' Met sturiseins gezicht stappen we met ons 20 bath kaartje de airco-1e klas coupe binnen. We zeggen alle conducteurs vriendelijk gedag (zeg zelf, waar zou jij zitten als je conducteur was: vanaf nu heten deze mensen; VRIEND!) en zoeken een plekje om vervolgens met onze neuzen diep in onze boeken te verdwijnen. We zitten nog geen meter van onze vrienden af maar mede-toeristen weten hun aandacht af te leiden door te vragen waar ze mogen gaan zitten: "niet hier!", antwoordt onze vriend. Vervolgens blijft hij even weg om de andere coupes de ‘conducteren’. maar aan ons wordt niets gevraagd: onder het mom, 'ons gezag durft niemand te testen', worden onze nieuwe vrienden nalatig, en komen wij KOELTJES terug in Bangkok.


REISVERHAAL 2

Gisteren zijn we vertrokken uit "home-sweet-second-home" Bangkok. Alleen ondervinden we dat onze Nederlandse manier helemaal niet overeen komt met de contreien. Een korte (?!?), zeer realistische schets:
- 06:00 Stan (de held van het verhaal) is opgestaan om Subway-meeneem-broodjes en koffie (om Pris wakker te krijgen) te gaan kopen.
- Backpacks waren de avond ervoor al startklaar ingepakt, dus uitchecken en zorgen dat we om 7:00 bij ons ophaalpunt waren, vertrek stond stipt om 7 gepland!
- 07:10 Geen Thai te zien. Die kwam 10 minuten later, met de mededeling dat hij 10 minuten later weer zou komen :)
- 07:30 Lopen, naar een ander "ophaalpunt" (handig genoeg zaten de backpacks drugsvrij in de flightbags, dat draagt goed!!! NIET!)
- 07:35 Vertrekken? Nee: Er kwam een Thai met een mededeling dat hij 10 minuten later weer zou komen.
- 08:15 De bus in. Daar kwam een Thai die zei dat we om 8:30 vertrekken zouden
- 14:00 De bus uit, daar kwam een Thai die zei dat we 10 minuten gingen wachten.
- 15:30 de bus in, een Thai kwam ons zeggen dat we over 2 minuten de bus weer uit konden om de grens over te lopen
- 15:32 grens in zicht! De flightcase-backpacks op de schouder, op het hoofd, in de armen of waar dan ook om onhandig te worden gedragen en gaan me de banaan!
- 16:15 we staan in niemandsland. Veel casino's en veel bedelaars (kindjes met halfdode kindjes in de arm :(. )
- 16:45 we staan op Cambodjaanse grond. Veel motors, veel mensen, torenhoog-geladen vrachtwagens, zand, zand en stof en zand.
- 17:05 op een busstation iets verder in de stad worden onze backpacks afgepakt en in een bus geworpen.. > ohnee. Stan zijn backpack niet, Pris haar backpack wel.... > Iedereen de bus in!!! > Nee dat past niet!!! > Toen kwam het bevel: “Iedereen wiens backpack nu niet in de bus zit ERUIT!!” Dat zou betekenen dat Pris in de bus zat en Stan niet > no way he José! Op dat moment brak er lichtelijke chaos uit. alle toeristen moesten hun backpack weer gaan zoeken die in en op en onder de stoelen in de bus lagen, en op basis daarvan moesten toeristen danwel in, danwel uit de bus.... ?!? In de chaos wist Stan zijn backpack naar binnen te manoeuvreren (vandaar de titel: held) en WE ZATEN! HA!
- 17:45 vanaf hier was het 6 uur hobbelen in een weg.. neej een zandpad met stenen, kuilen en af en toe een stuk asfalt dat meer 'in de weg lag' dan 'weg' was.
- 17:50 prut prut prut..... panne
- 18:30 we rijden weer.
- 23:00 aankomst in Siem Reap (bij Angkor Wat)
- 23:15 de hele bus wordt als slachtklare hoenderen naar het pension van de buschauffeur geloodst behalve ondergetekenden die al vooruit hadden geboekt via internet: en hoe!! Voor 4 dollar de man zitten wij hemels! Warme douche > kabel tv (50kanalen) ruime kamer en al het personeel voor ons alleen! We houden het hier wel uit!

Komende week gaan we onze eigen gids uithangen. We hebben een heel gedetailleerd boek over Angkor Wat, en we gaan een week uittrekken voor met en zonder gidsen deze jungle met/van tempels te consumeren. U hoort meer van ons!

Na deze gruwelverhalen hopen we dat de moeders nog goed kunnen slapen. Misschien kunt U (lezer) ze eens bellen om een hart onder de riem te steken.
Liefs,

Stan en Prisca.



Henk: veer drage de medailles met gespaste grütsheid! Merci!