Diagnose: Tempel-Complex

Hoi Lieverds!

Vanuit Siem Reap (=overwinning op Siam) een nieuw verslag uit wonderland. We zitten hier nu acht dagen maar de belevingen die we hier hebben doen voelen alsof we dit land veel intensiever beleven.

Siem Reap is een echte goudmijn. Het is zeg maar de poort naar Angkor; een 77 vierkante km grote archeologische site, waar vele tempels staan van 800-1300 AD (hoofdtrekpleisters zijn Angkor Wat en Angkor Thom). Het stadje wordt op dit moment overwoekerd door toeristen en de bouwputten zijn niet te tellen. Giga-hotels schieten als paddestoelen uit de grond. Sinds twee maanden is er de eerste geldautomaat in Siem Reap: deze geeft geen riel maar dollars!!
En toch hebben we hier een klein warm plekje gevonden om ons in te nestelen. Ons hostel wordt gerund door een 27-jarige Cambodjaanse die met een succesvolle (oudere) Sri-lankaan is getrouwd. De staf bestaat uit haar familie en vrienden, die mogen werken, op voorwaarde dat ze ook studeren ( o.a. engels). Best vooruitstrevend dus! Al moeten we wel constateren: slapen in de baas haar tijd is geen zeldzaamheid, zeker niet als je de broer van de baas bent en studeer-lui bent.
Toen we hier aankwamen waren we de enige gasten, en het feit dat we 9 nachten blijven (i.p.v. de gemiddelde 3) zorgt ervoor dat we op een of andere manier een beetje in de familie worden opgenomen; Stan mag mee gaan voetballen, ik ben mee geweest de dochter uit school te halen, we worden uitgenodigd om in haar ouderlijk huis gaan eten bij haar zus en de bazin gaat mee naar een beeldjes-maker en postkantoor om te tolken en te onderhandelen voor een goede prijs (prachtig om te zien dat bij de prijsonderhandelingen expressieloos te werk wordt gegaan!?! Dat zou je met een Nederlander niet kunnen!). SUPER! We krijgen echt een kijkje in de Cambodjaanse cultuur: and... we like! we like!

Wat er ook aan de intensieve ervaring heeft bijgedragen is dat we fietsen hebben gehuurd. We zijn met onze fietsjes zo'n 30 km per dag door Cambodja aan het fietsen, en we zien zóóóó veel! we komen ogen te kort! Enkele verkeersperikelen:
* Cambodjanen lachen zich kapot als je als blanke besluit om te gaan fietsen. Zeker als je je hand niet omdraait om 10 km ver een site te gaan bekijken.
* Als je een Cambodjaan zoekt, kijk dan even achter je. 9 van de 10 keer hangen ze in jou wind mee te fietsen.
* Cambodjanen hebben voornamelijk brommers. Dus daar wordt alles op vervoerd: het komt niet zelden voor dat je een man met drie volwassen varkens op een brommer ziet langsstuiven.
* Af en toe lopen er kuddes koeien op straat, wat tot grote paniek onder de marktkraamhouders leidt aangezien deze koeien alles vreten wat los en vast zit!
* Politie is je beste vriend: wanneer een Cambodjaan tegen de richting in rijdt in een eenrichting straat, rijdt de motoragent vrolijk langs.
* een toeter betekent: "ik ben groter en sneller dan jij en ik kan-of-wil-niet remmen: uit de WEG!!!!"

Maar... verder met onze avonturen. Wij hebben dus dapper fietsjes gehuurd (en geloof me, in dit verkeer is dat echt heel dapper!) en we hebben een weekpas gekocht voor het Angkor gebied. (60 USdollar! Daarnaast gister kwam ons ter ore dat dit geld naar een privé-eigenaar gaat, niet naar de gemeente of Unesco! Niet te geloven!)

Als je Angkor in gaat kun je twee basale routes volgen: De small-tour, de grand-tour, of natuurlijk: de pristan-tour: we zijn kriss-kross over alle paadjes en niet-paadjes heen gecrost om alles maar dan ook alles op te snuiven! (de vele foto's als bewijs: zie pag 1-13 van last uploads) Overal tussen de tempels wonen namelijk ook nog gewone Cambodjanen, en zie je ontzettend veel 'normale' leef-cultuur. Daarnaast was er (we vallen va het ene feestelijke toeval in het andere) een halfjaarlijks festival gaande waar alle monniken uit Cambodja voor samenkwamen.

De tempels zijn gigantisch. Voor een ieder die ze nog op het lijstje heeft staan: ga nu je nog fit en mobiel bent! En laat je hakkenschoenen thuis (hehe: één iemand voelt zich nu aangesproken!) Bussen vol hooggehakte japanners moeten afhaken (of: af-hakken) door de mega steile trappen en ongelijke bodem. Maar al dat is de moeite waard. Prachtige overwoekeringen door de jungle en verfijnde reliëfs maken de ervaring buitengewoon magisch. Zonsopgang en zonsondergang maken het geheel onwerkelijk betoverend.... Probeer de sfeer maar uit de foto's te halen. Ik merk dat de woorden hier te kort schieten over alles wat we zien.

Om de tempels heen krioelt natuurlijk allerlei leven. Kinderarbeid is niet ongewoon. Elke meter die we lopen worden “mister yellow” en “lady brown” (vernoemd naar de kleur T-shirt dat we droegen die dag) onder vuur genomen door kleine kinderverkopertjes: "wanna buy cold drink?" Helaas hadden deze verkopertjes geen 'hot chocolat'. Het pak koekjes dat de dagen daarna werd meegesleept deed wonderen. Met een pak koekjes in de hand word je toegelaten tot de 'JIJ BENT EEN OKE TOURIST-Groep' en kun je zeker 10 minuten spelen of kletsen of rusten bij deze kids voordat ze je weer vragen: 'wanna buy cold drink?'.

Eén middag zijn we vereerd met een uitnodiging om te eten in het bamboe en palmbladeren ouderlijke huis. Dit huis lag in Angkor, naast een van de mooie jungle overwoekerde tempels: Thae Prom. De zus van onze bazin heeft ons werkelijk met open armen ontvangen en voorzien van een echte home-made Khmer maaltijd! (en hoe pittig!!!!) Zij vertelde ons veel over de liefdes cultuur hier. Ze is zelf ook 24 jaar en is naar eigen zeggen al 'veel te oud' om vrijgezel te zijn. Gemiddeld trouwen ze hier met 18 jaar, maar veel Cambodjaanse mannen zijn slechte getrouwde mannen en eten buiten de deur. De rijkere Cambodjaanse vrouwen vermoorden vaak de armere maîtresses. Maar Aids heeft dan al veel kans gezien zich te verspreiden. Cambodjaanse vrouwen hebben daardoor veelal voorkeur voor buitenlandse mannen aangezien de veronderstelling leeft dat deze niet buiten de deur eten ?!?....

Morgen vertrekken we over het Tonle Sap meer richting Phnom Penh (leuk weetje: de rivier die uit dit meer stroomt is de enige ter wereld welke zijn stroom kan omdraaien. In het regenseizoen kan de rivier het water niet verwerken en keert daardoor terug het meer in i.p.v. de zee in). In Phnom Penh gaan we de Killing Fields, het nationaal museum en een gevangenis bekijken en ons visum regelen om naar Vietnam te gaan. Over de hele Khmer Rouge periode wordt niet veel gesproken. Het is een zwarte pagina in de Cambodjaanse geschiedenis.... we weten dat onze hostelbazin haar vader heeft verloren aan de Khmer Rouge, maar haar droge maar eerlijke antwoorden op het onderwerp doen blijken dat er niet graag over wordt gesproken. Niet verwonderlijk als je bedenkt dat deze generatie de uitmoording van een kwart van de Cambodjanen heeft meegemaakt. Vandaag ter dag is het koninkrijk vrij stabiel, en wordt er niet meer veel naar dat verleden gerefereerd. Al wat er blijft zijn de Killing Fields, vele gehandicapten, vele vermisten en de vele boeken over deze periode die ze aan de toeristen slijten.

We houden jullie op de hoogte!

Dikke zoenen,
Mister Yellow and Lady Brown