Horror in verschillende vormen

Hoi Lieverds!

We hebben Seam Reap vorige week achter ons gelaten. We hadden een bootticket geregeld op een supersnelle boot die ons in 5 uurtjes van Seam Reap naar Phom Pehn, de hoofdstad, zou brengen. In de vroege, frisse ochtend bleek er geen zitplaats meer aan boord te zijn. We krijgen de VIP plekken ... bovenop het dak van de boot..... best heel frisjes om 7u in de morgen!!! Maar je bikkel-gehalte wordt wel beloond met een prachtig uitzicht en een goed zonnetje wanneer we van het Tonle-Sap meer afvaren de Tonle-Sap rivier op. En opeens (zoals volgens onze berekeningen 50% van de keren dat wij openbaar vervoer gebruiken gebeurt) begint de boot te loeien en te schokken en valt de mast van boven op het dek nét naast ons (arme Duitse toeriste naast Stan..... hehe). We zijn over iets heen gevaren en de boottocht van 5 uurtjes wordt een braadtocht van 8uur. De ski-bril gezichten, welke jullie op de foto's kunnen zien, zijn het verschroeide bewijs van alweer een hoger bikkeliveau.

In Phnom Pnenh hebben we een lowbudget hotel inclusief ontbijt geboekt. Dat betekent dat je gaat zitten in de shebby restauratie (een aquarium vanaf de straat waar vele bedelaars aandachtig de goudvissen (wij dus) komen bekijken). Je krijgt een kaart onder je gezichtsveld waar helaas niets echt eetbaars op staat vermeld dus je gaat maar voor de sponzige baguette met snipperkaas of de piepschuimige pannenkoek. Koffie wordt afgeraden omdat er al 4 doden zijn gevallen.
Het tafeltje naast ons is bezet door een van de vele 'rare' koppels die we hier in veelvoud tegenkomen. Een bleke man. Maatje 58-plus, leeftijd 58-plus, veelal bebaard en bebrild, vergezeld door een jonge schone Cambodjaanse..... (zo rijk ziet die kerel er echt niet uit hoor...)... zodra deze van het tafeltje opstaan zie je zowel menig Aziaat als toerist in gefluister wegduiken. Wat zouden die gaan doen..?!? Kienen?

In Phnom Pnenh willen we 4 zaken bekijken. Het royal palace, het nationaal museum, de Killing Fields en Toul Sleng (een gevangenis, het Ausswitz van de Khmer Rouge). Vooral de laatste twee laten de toeschouwer een nare smaak in de mond na. De keuze is gemaakt om de toeschouwer op een vrij heftige manier de gruweldaden van de Khmer Rouge te doen gedenken. In de Killing Fields loop je tussen een heel aantal kuilen, botten en gescheurde kleren door (massagraven) en centraal staat een groot monument met een soort kast erin waarin metershoog de schedels liggen.
...(wanneer we in gepaste stilte de Killing Fields verlaten vraagt onze taxichauffeur of we misschien op de schietbaan een kalasnikof willen uitproberen ?!?!... wacko!..).....
Toul Sleng is compleet gearchiveerd aangetroffen. Van alle gevangenen en geëxecuteerden (= alle gevangenen-9) is zorgvuldige documentatie en foto materiaal achtergelaten. De 'mug-shots' van de gevangenen kijken je vanuit de gevangenis aan. De angst in hun ogen leesbaar. De marteltuigen ernaast zichtbaar....

Je begrijpt. De gezelligheid zakt iets en we willen graag weg uit Phnom Penh. We kiezen voor een weekje zee in het zuiden van Cambodja, Sihanoukville. De reis daarheen besleet maar een luttele 4 uurtjes met de bus. Zei het niet dat deze buschauffeur een echte karaoke-fan is en deze vier uur weet te vullen met Cambodjaanse karaoke met een volume waar onze I-pod niet van kan winnen! De 80% toeristen in de bus zie je steeds een keer hun hart over laten slaan wanneer de karaoke-cd weer blijft hangen. In de hoop dat dit de laatste karaoke cd zou zijn....

We zitten nu dus in Sihanoukville. En we worde al beter in het niet-te-naïef-zijn! We hebben een goede accommodatie voor weinig geld desondanks de pogingen van onze taxichauffeur om deze accommodatie niet te kiezen. (ze reden extra om zodat je de indruk kreeg dat de accommodatie ver van het strand lag, slimme vogels). Hier is het wat je noemt een backpackers-paradise. Veel strandtenten, bonfires, en "happy-herp-pizza's". De zakken wiet worden ons in veelvoud (onder het ziende oog van de politie!!) aangeboden. nee bedankt. Dat is trouwens ons beste-benutte engels: No thank you! Zodra je 1 cm buiten je accommodatie staat vliegen de bedelaars, epileer-dames, taxichauffeurs, kinderverkopertjes en zogenaamd blinde vals zingende mannen je om de oren. NO THANK YOU......x100.

Het plan voor de rest van de week is vooral niets doen (hebben jullie dat al eerder gehoord?) We proberen wel af en toe wat te ondernemen maar het is vrij ontmoedigend als je met je brommer steeds niet verder kunt rijden omdat de weg gewoon is ingestort!
Dinsdag en Woensdag nacht is champions league voetbal. Dus woe. en do. doen we niet al te veel. En dan staat vrijdag de reis naar Vietnam op het programma.
Stay Tuned!
Volgende halte: Saigon (Ho Chi Minh City)

Dikke zoenen!
Stan en Prisca